Selecteer een pagina

Dossier: Verzekeringsrecht

Het hof past ten onrechte de dominant cause-leer toe, maar de Hoge Raad wijst de vordering alsnog zelf af

CB 2021-97 | Geplaatst op 21-10-2021 | door

HR 15 oktober 2021, ECLI:NL:HR:2021:1523

Van welke causaliteitsmaatstaf moet worden uitgegaan om te bepalen of het in een verzekeringsovereenkomst verlangde causale verband aanwezig is, hangt in de eerste plaats af van wat partijen daaromtrent zijn overeengekomen. Als de overeenkomst niet inhoudt van welke causaliteitsmaatstaf moet worden uitgegaan, is de rechter niet gehouden de aanwezigheid van dat causale verband in beginsel aan de hand van de leer van de dominant cause te onderzoeken. Het hof heeft dit miskend, althans zijn oordeel onvoldoende gemotiveerd. De Hoge Raad legt de verzekeringsovereenkomst echter alsnog zelf in het nadeel van eisers uit. (meer…)

Zorgverzekeraar hoeft niet alle doseringen van dezelfde werkzame stof te vergoeden

CB 2021-78 | Geplaatst op 16-08-2021 | door

HR 9 juli 2021, ECLI:NL:HR:2021:1111

Het is een zorgverzekeraar toegestaan om, in het geval de minister verschillende doseringen van dezelfde werkzame stof als verzekerde geneesmiddelen heeft aangewezen, slechts één of enkele van die doseringen te vergoeden (als preferent aan te wijzen). Indien de arts om medische redenen een ander geneesmiddel, sterkte of dosering voorschrijft, moet de apotheker dat verstrekken en moet de zorgverzekeraar dat vergoeden. (meer…)

De causaliteitsmaatstaf bij een verzekeringsovereenkomst

CB 2021-61 | Geplaatst op 08-06-2021 | door

HR 4 juni 2021 ECLI:NL:HR:2021:815

Bij de vraag van welke causaliteitsmaatstaf moet worden uitgegaan om te bepalen of het in een verzekeringsovereenkomst verlangde causale verband aanwezig is, komt het in de eerste plaats aan op wat partijen daarover zijn overeengekomen. Als de overeenkomst daarover niets regelt, is de rechter niet gehouden de aanwezigheid van het causale verband in beginsel te onderzoeken aan de hand van de leer van de dominant cause.  (meer…)

De kennisgeving van niet-nakoming aan de verzekeringnemer

CB 2021-20 | Geplaatst op 05-02-2021 | door

HR 5 februari 2021 ECLI:NL:HR:2021:178

Indien de verzekeraar niet tijdig heeft voldaan aan de kennisgevingsplicht, kan hij zich op grond van art. 7:929 lid 1 BW niet meer op zijn rechten ter zake van de niet-nakoming van de mededelingsplicht beroepen. Dit gevolg treedt in ongeacht of de verzekeringnemer daadwerkelijk nadeel ondervindt van het niet tijdig voldoen aan de kennisgevingsplicht. (meer…)

Uitleg van het begrip ‘arbeidsongeschiktheid’ in de verzekeringsovereenkomst – redelijkheid en billijkheid

CB 2020-135 | Geplaatst op 10-11-2020 | door

HR 6 november 2020, ECLI:NL:HR:2020:1736

De verzekeraar was vrij om medisch objectiveerbare stoornissen die niet zijn te herleiden tot een (herkenbaar en benoembaar) ziektebeeld, van dekking uit te sluiten.  (meer…)

Wanneer is sprake van een voorrangsregel als bedoeld in art. 7 lid 1 EVO?

CB 2020-122 | Geplaatst op 06-10-2020 | door

HR 18 september 2020 ECLI:NL:HR:2020:1443

In deze Caribische zaak staat de vraag centraal of een dwingende bepaling van Frans verzekeringsrecht kan worden beschouwd als een bepaling van bijzonder dwingend recht als bedoeld in artikel 7 lid 1 van het Verdrag inzake het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst (hierna: “EVO”), en daarmee het toepasselijk recht op de verzekeringsovereenkomst kan doorkruisen. (meer…)

Cassatieblog.nl