De alimentatierechter is steeds op zoek naar een balans tussen maatwerk en efficiency: Tremanormen worden soms niet slechts als richtlijn, maar als regels gehanteerd. De Hoge Raad acht dat laatste niet toelaatbaar. Deze controle ziet dus op een juiste rechtstoepassing (individuele rechtsbescherming) en niet zo zeer op het bevorderen van de rechtseenheid. In het Nederlandse Juristenblad schrijft Ans van Duijvendijk-Brand over deze bijzondere rol die de Hoge Raad speelt in het alimentatierecht.
In haar artikel legt zij een link naar de politieke actualiteit, waarin zij ingaat op de mogelijke gevolgen van de onlangs aangenomen Wet Versterking Cassatierechtspraak en het op handen zijnde wetsvoorstel van de Tweede Kamerfracties van VVD en PvdA voor een ‘moderner en eenvoudiger’ alimentatiesysteem. Ans van Duijvendijk benadrukt dat de implicaties van een forfaitair systeem zoals dat wordt voorgesteld goed doordacht moeten worden. Zij spreekt tevens de hoop uit dat de Hoge Raad zijn huidige sturende rol in alimentatiezaken, als gevolg van de Wet Versterking Casssatierechtspraak, niet zal laten varen.
Artikel: J. van Duijvendijk-Brand, Hoge Raad houdt alimentatierechter (nog) bij de les, NJB 2012, afl. 14, p. 926-932.
