Selecteer een pagina

Dossier: Verzekeringsrecht

Hoge Raad verduidelijkt maatstaf voor opzet tot misleiding als bedoeld in art. 7:941 lid 5 BW

CB 2020-35 | Geplaatst op 26-03-2020 | door

HR 21 februari 2020 ECLI:NL:HR:2020:311

Over de uitleg van het begrip ‘opzet tot misleiding’ in art. 7:941 lid 5 BW had de Hoge Raad zich nog niet uitgelaten. De Hoge Raad sluit aan bij (de uitleg van) het begrip opzet tot misleiding in art. 7:930 lid 5 BW. Voor opzet tot misleiding als bedoeld in art. 7:941 lid 5 BW moet daarom worden onderzocht of de verzekerde de bedoeling heeft gehad de verzekeraar te bewegen tot het verstrekken van een uitkering die de verzekeraar zonder de schending van de mededelingsplicht niet zou hebben verstrekt.

(meer…)

Afdoening van een vrijwaringsprocedure vóór de hoofdzaak en verzekeringsrechtelijke verjaringsperikelen

CB 2019-132 | Geplaatst op 31-10-2019 | door

HR 4 oktober 2019, ECLI:NL:HR:2019:1529 (Achmea Schadeverzekeringen N.V./A)

(1) In het algemeen verdient het de voorkeur de hoofdzaak en de vrijwaringszaak gelijktijdig af te doen, en, indien dat niet mogelijk is, eerst de hoofdzaak af te doen (HR 15 september 2017, ECLI:NL:HR:2017:2388, CB 2017-183). In dit geval mocht het hof de vrijwaringszaak niet vóór de hoofdzaak afdoen, omdat de toewijsbaarheid van de vordering in de vrijwaringszaak afhankelijk was van de uitkomst van de hoofdzaak.
(2) Het hof heeft bij de toepassing van de op 1 juli 2010 gewijzigde verzekeringsrechtelijke verjaringsregeling (art. 7:942 BW) een onjuiste toepassing gegeven aan de regels van overgangsrecht.

(meer…)

Verzekerd belang en accresclausule bij brandschade

CB 2019-114 | Geplaatst op 18-09-2019 | door

HR 6 september 2019, ECLI:NL:HR:2019:1298

In dit arrest buigt de Hoge Raad zich over de vraag hoe het verzekerd belang moet worden beoordeeld ingeval er sprake is van een zogenaamde accresclausule. Voor een goed begrip van dit arrest is het van belang om te weten dat een accresclausule als doel heeft om de te lage basisdekking bij onverwachte ontwikkelingen goed te maken. Bij onderverzekering in geval van een accresclausule is beslissend de verhouding tussen het verzekerd belang ten tijde van de schadeveroorzakende gebeurtenis en de verzekerde som. (meer…)

Hoge Raad geeft nadere uitleg aan art. 13 Zorgverzekeringswet en het hinderpaalcriterium

CB 2019-85 | Geplaatst op 17-06-2019 | door

HR 7 juni 2019, ECLI:NL:HR:2019:853 (Conductore B.V./Zilveren Kruis Achmea c.s.)

(1) Art. 13 lid 1 Zvw en het daarin neergelegde “hinderpaalcriterium” staan er niet aan in de weg dat de zorgverzekeraar de vergoeding voor niet-gecontracteerde zorg stelt op een generiek vergoedingspercentage (“vlaktaks”).
(2) De vergoeding voor niet-gecontracteerde zorg hoeft niet te zijn gerelateerd aan specifieke extra (administratie) kosten die zijn gemoeid met de afwikkeling van niet-gecontracteerde zorg.
(3) Bij de vraag of een generiek vergoedings- of kortingspercentage een feitelijke hinderpaal voor het inroepen van niet-gecontracteerde zorg oplevert, moet worden uitgegaan van de gemiddelde (modale) verzekerde en niet van de gemiddelde minst draagkrachtige verzekerde. (meer…)

Directe actie kan ook worden ingesteld als de schade is ingetreden vóór faillissement van de verzekerde

CB 2019-29 | Geplaatst op 07-02-2019 | door

HR 1 februari 2019, ECLI:NL:HR:2019:150

Een directe actie van de benadeelde jegens de aansprakelijkheidsverzekeraar ter zake van schade door dood of letsel (art. 7:954), kan ook worden ingesteld in het geval waarin de aansprakelijke partij heeft opgehouden te bestaan nadat de schade is opgetreden. In een dergelijk geval kan de benadeelde betaling verlangen van de verzekeraar, zonder dat vereist is dat de (inmiddels opgeheven) verzekerde rechtspersoon de verwezenlijking van het risico bij de verzekeraar heeft gemeld, zulks in afwijking van de hoofdregel.  (meer…)

Relevantie van afwijkend acceptatiebeleid

CB 2018-162 | Geplaatst op 11-10-2018 | door

HR 5 oktober 2018 ECLI:NL:HR:2018:1841

Relevantie van afwijkend acceptatiebeleid

De verzekeraar die een acceptatiebeleid hanteert dat afwijkt van dat van een redelijk handelend verzekeraar, kan zich daarop alleen ten nadele van de verzekeringnemer beroepen als hij aantoont dat de verzekeringnemer bij het aangaan van de verzekeringsovereenkomst wist of behoorde te begrijpen welk acceptatiebeleid de verzekeraar hanteerde. Alleen dan kon de verzekeringnemer immers de relevantie van de niet-medegedeelde feiten of omstandigheden binnen dat acceptatiebeleid overzien. (meer…)

Cassatieblog.nl