HR 18 november 2022 ECLI:NL:HR 2022:1701
Indien ten tijde van de beoordeling na cassatie en terugwijzing de bij de vernietigde beslissing gegeven machtiging inmiddels is vervallen, moet de rechtbank beoordelen of op het tijdstip dat de vernietigde beslissing werd gegeven voldoende grond bestond voor het verlenen van de verzochte machtiging (beoordeling ‘ex tunc’).
In deze zaak had de Hoge Raad eerder een beslissing tot verlening van een machtiging krachtens de Wvggz vernietigd en de zaak terugverwezen naar de rechtbank. Inmiddels had de rechtbank al een aansluitende machtiging verleend. Zij heeft na terugverwijzing daarom beoordeeld of ten tijde van de vernietigde beslissing werd voldaan aan de criteria voor verlening van de verzochte aansluitende zorgmachtiging (‘ex tunc’). De rechtbank heeft daarom verweren die betrokkene na terugwijzing voor het eerst had aangevoerd, niet in haar beoordeling betrokken.
Het middel klaagde onder meer dat de rechtbank gelet op art. 422 Rv het geschil in volle omvang had moeten behandelen, zodat betrokkene na cassatie en terugwijzing nieuwe standpunten had kunnen innemen. Die klacht leidt niet tot cassatie.
De Hoge Raad wijst op zijn rechtspraak onder de Wet Bopz (oud) waaruit volgt dat ingeval na cassatie en verwijzing opnieuw moet worden beslist over de verlening van een machtiging op een tijdstip dat binnen de geldigheidsduur van de (opnieuw) te verlenen machtiging valt, de rechtbank haar beslissing dient te nemen op basis van de feiten en omstandigheden die zich ten tijde van die beslissing voordoen (beoordeling ‘ex nunc’). Indien echter ten tijde van de beoordeling na cassatie en terugwijzing de bij de vernietigde beslissing gegeven machtiging inmiddels is vervallen, moet de rechtbank beoordelen of op het tijdstip dat de vernietigde beslissing werd gegeven voldoende grond bestond voor het verlenen van de verzochte machtiging (beoordeling ‘ex tunc’). Deze rechtspraak geldt volgens de Hoge Raad ook onder de Wvggz.
Volgt verwerping van het cassatieberoep.
